هم آواز شب های بارانی ام

ای خیال انگیز ای آبی بی پایان

مثال ماه دور از من

تو ای معنی باریدن تو ای باران

منم من آنکه در نمباد پاییز دو چشمت پرسه ها میزد

منم من آنکه بعد از رفتن تو ضجه ها میزد

و در قحطی باران دست و پا میزد

بیا افسونگر شام سیاهم باش

دوباره تازه شو نو شو بیا مهتاب راهم باش

من همچون کودکی مغموم دلتنگم

بیا پاییز من همدرد آهم باش

بسان یک شب سرد و سیاه و بی ستاره

در تب آنم

که باز آیی و افشانی به روی صورت من مهر دستانت

و من پرسه زنان گم شم در اندوه دو چشمانت

ولی افسوس . . .

میدانم نمی آیی دگر آبی بی پایان

نمی آیی دگر پاییز من "مادر"

نمی آیی دگر باران . . .