وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه بایدها ...

مثل همیشه آخر حرفم

و حرف آخرم را

با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم:

باشد برای روز مبادا!

اما

در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هرچه باشد

روزی شبیه دیروز

روزی شبیه فردا

روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند؟

شاید

امروز نیز روز مبادا باشد!

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه بایدها ...

هر روز بی تو

روز مباداست!

 قیصر امین پور

مثل تو هرکس آشنایی در سفر دارد

 مانند من، مانند من چشمی به در دارد

 در سربزیری حاجتی دارد که می‌خواهد

 روی زمین تا تکّه نانی دید بردارد

 اشکی‌ست اشک او که می‌گویند یاقوت است

 آهی‌ست آه او که می‌گویند اثر دارد

 من اشک‌هایی داشتم، تنها خودم دیدم

 شاید فقط آیینه از دردم خبر دارد

 من بغض‌هایی را فرو بردم که ترسیدم

 از رازهای سر‌به‌مُهری پرده بردارد

 یک عمر در خود ریختم تنهاییِ خود را

 انگار کن کوهی که آتش بر جگر دارد

 انگار کن آتشفشانی در سرم دارم

 روزی مرا بیدار کن اما خطر دارد

 دلشوره‌یی دارم، گمانم ماهیِ سرخی

 در عمق دریایی به قلّابی نظر دارد ...

مهدی فرجی

از دیوانه ای پرسیدند : چه کسی را بیشتر دوست داری ؟

دیوانه خندید و گفت : ”عشقم” را…

گفتند : عشقت کیست؟

گفت:عشقی ندارم!

خندیدند و گفتند : برای عشقت حاضری چه کارهاکنی؟

گفت : مانند عاقلان نمیشوم ، نامردی نمیکنم ، خیانت نمیکنم ، دور نمیزنم ،

وعدهسرخرمن نمیدهم ، دروغ نمیگویم و دوستش خواهم داشت ، تنهایش نمیگذارم ،

میپرستمش ، بی وفایی نمیکنم با او مهربان خواهم بود ، برایش

فداکاری خواهم کر د،ناراحت و نگرانش نمیکنم ، غمخوارش میشوم…

گفتند: ولی اگر تنهایت گذاشت ، اگر دوستت نداشت ، اگر نامردی کرد ، اگربی وفابود ،

اگر ترکت کرد چه…؟

اشک بر چشمانش حلقه زد و گفت : اگر اینگونه نبود که من “دیوانه” نمیشدم…

لمس کن کلماتی ر اکه برایت می نویسم ...

تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ... تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ... لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و

عریان ... که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد ...

لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است ... لمس کن لحظه هایم را ... تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم،

لمس کن

این با تو نبودنها را.

باز هم که رفتی و تنهایی من سر به فلک کشیده است

باز هم که نیستی و اشکهایم سیل مانند مرا به زیر کشیده است

باز هم که سوختی و باز برای شمع شدن پشیمان شده ام

باز هم که یادت امانم را بریده است

باز هم که غصه دارم در قلب تاریکم از نبود تو

باز هم که نمیشنوم صدای دلنشینت را در خانه سوت و کورم

باز هم که گم شدی در خاطره ها وچشمم از دیدن عکس تو سیر نمیشود

سالهاست که رفتی ولی هر روز اینها را تکرار میکنم

شاید بشنوی ،بفهمی،احساس کنی

در واقعیت نه ولی انتظار امدنت در خوابم را که میتوانم داشته باشم

باز هم که بغض و بعد ..............مثل همیشه

از اعماق رویاهایم ،فریادهایم را سکوت میکنم
تا در حقیقت بمیرد این جسد متحرک
 میان اینهمه دروغ های واقعی
زیر آوارهای باران مانده ام با چتر آهنی
 میشوید خوبی هایم ،را نمیبرد پلیدیهایم را ،
بس که سنگین شده ام سیل ها هم طرفم نمی آیند
بی تو من اینم نه کمتر نه بیشتر

میلاد حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر مبارک باد...

مطابق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی اول ذیعقده روز تولد حضرت معصومه (س) به نام «روز ملی دختران » نامگذاری گردیده است. ضمن تبریک این روز گرامی به همه دختران سرزمین سبز اسلامیمان، امیدواریم این نامگذاری، منشأ ارزشمندی برای توجه، تفکر، تصمیم سازی و اقدامات پرخیر و پربرکت برای این بخش مهم و سرنوشت ساز از جامعه ما باشد.حضرت فاطمه معصومه (س) در روز اول ذیقعده سال 173 هجری برابر 6 فروردین169 خورشیدی، در شهر مدینه چشم به جهان گشود. این بانوی بزرگوار، از همان آغاز، در محیطی پرورش یافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضایل اخلاقی آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسایی و تقوا، راستگویی و بردباری، استقامت در برابر ناملایمات، بخشندگی و پاکدامنی و نیز یاد خدا، از صفات برجسته این خاندان پاک سیرت و نیکو سرشت به شمار می رفت. پدران این خاندان، همه برگزیدگان و پیشوایان هدایت بودند.....

سرچشمه دانش

حضرت معصومه (س) در خاندانی که سرچشمه علم و تقوا و فضایل اخلاقی بود، پرورش یافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوی گرامی به شهادت رسید، فرزند ارجمند آن امام، یعنی حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نیز بر عهده گرفت. در اثر توجهات زیاد آن حضرت، هر یک از فرزندان امام کاظم (ع) به مقامی والا دست یافتند و زبانزد همگان گشتند. ابن صباغ ملکی در این باره می گوید: هر یک از فرزندان ابی الحسن موسی معروف به کاظم، فضیلتی مشهور دارد.بدون تردید بعد از حضرت رضا (ع) در میان فرزندان امام کاظم(ع) حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقی، والا مقام ترین آنان است. این حقیقت از اسامی، لقب ها، تعریف ها و توصیفاتی که ائمه اطهار (ع) از ایشان نموده اند، آشکار است و این حقیقت روشن می سازد که ایشان نیز چون حضرت زینب (س) "عالمه غیر معلمه" بوده است.

چگونه مویه نکنم؟! در سوگ مولایی که عظمت نامش،
آسمان را به تواضع وا می ‏دارد!
چگونه به این اشک‏های ناقابل بسنده کنم،
که وسعت مصیبتت، فراتر از ادراک خاکیِ ما ناسوتیان است!

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

فرزندم.

نگاهت به من است، که چه گویم،

و چگونه خوب و بد را به تو بشناسانم.

دلبندم. به تو من میگویم. که بیندیش خودت.

من نگویم با تو.

که ره خوب کدام است و ره بد چه ره است.

تو بیندیش خودت. و ز خوبی و بدی.

تو ملاک خویش را پیدا کن.

من نگویم با تو.

که چه چیزی خوب است از نظرم.

و چه چیزی خوب است از دیدگاه دگران. 

بلکه گویم تو خود اندیشه نما و نپذیر،

که کسی، به تو گوید که ملاک تو چنین است و چنان. 

تو خود آزاد بیندیش. و بنگر که چه خوب است و چه بد.

فرزندم تو زمن میپرسی. که در آینده چگونه باشم.

بین ما عهد چنین نیست عزیزم، که براورده کنی. آرزوهای مرا.

باز گویم که خود اندیشه نما.

فرزندم تو بیا. آرزوهای خودت را بشناس.

رویاهای خودت را بشناس.

و در آینده چنان باش که خود میخواهی.

و تو آغاز نما راه خودت. و بیندیش به اهداف خودت.

و بیاب هر چه ملاکت تو خودت

و شروعی تازه باش به پندار خودت

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

لبخند تو مانند عسل بود همیشه

ابروی تو مضمون غزل بود همیشه

هر مردمک چشم تو در قرنیه ی خویش

سیّاره ی زیبای زحل بود همیشه

 موهای حناییِ رهاگشته یِ در باد

یادآور طغیان جَمَل بود همیشه

 در منظره ی لرزشِ لبخندِ تو  اما...

انگار لبت روی گسل بود همیشه

جبری است تماشای تو هربار اگر چه

این نکته پر از بحث و جدل بود همیشه

 شاعر که دلش را به تو می داد ندانست

دل بردنِ تو حدّ ِاَقل بود همیشه

 رفتی تو ولی پشت سرت زمزمه ای بود:

یک زن همه جا مردِ عمل بود همیشه

*   *   *

من هرچه دویدم به تو هرگز نرسیدم

دستان تو در دست اَجل بود همیشه

                                                                                                                              الف.ح