در کتاب چهار فصل زندگی...

صفحه ها پشت سر هم میروند...

هر یک از این صفحه ها ،یک لحظه اند...

لحظه ها با شادی و غم میروند...

گریه،دل را آبیاری میکند...

خنده یعنی اینکه...دل ها زنده است...

زندگی ترکیب شادی با غم است...

دوست می دارم من این پیوند را...

گرچه میگویند شادی بهتر است...

دوست دارم گریه با لبخند را...

میخواهم از تو بنویسم...

برای تو که در تمام لحظاتم وجود داری...

خنده هایم برای توست...

با تو بودن مرا شاد میکند...

وبی تو بودن مرا گریان...

تو با من هستی در حالی که کنارم نیستی...

تو با منی چون در قلب منی...

قلبم را با دنیا عوض نمیکنم ؟؟؟!!!

چون تو در آنی و من تنها تورا دوست دارم...